De grote dag was aangebroken. We gingen met een zestal buren een dag zeilen op de Kagerplassen. Eén van de mannen had zeilervaring, de rest kon nog geen grootzeil van een fok onderscheiden. Helaas was de buurman met de meeste ervaring in (zee)zeilen die dag verhinderd. Maar zo met zes man sterk zal het toch wel moeten lukken.
Het was die zaterdag erg koud en er stond veel wind, waardoor er behoorlijke golven ontstonden op de plas. We reden naar Kaageiland om daar aan boord te gaan van de gehuurde ‘vergrote’ BM. De auto werd gelost en de dozen met voorraad voor die dag werd aan boord gebracht. Niet te geloven wat we bij ons hadden: winter jacks, truien, flessen jenever, dozen koeken, kisten bier, 3 kg balletjes gehakt met uitjes, worsten, stukken kaas, zonnebrillen voor het geval de zon zich zou laten zien, T-shirts, zwembroeken, etc. Of we langs Kaap de Goede Hoop moesten! We zouden langzaam beginnen om aan de boot ’te wennen’. De buurman met zeilervaring riep de longen uit zijn lijf van wat we wel en niet moesten doen.
We arriveerden bij Het Joppe, een zandwinnersgat, dat zich ongeveer 500 meter voor onze woningen bevindt. Hieruit is het zand gezogen, waarop onze gehele wijk is gebouwd. We waagden ons nog niet direct naar het midden, dus bleven we wat aan de kant dobberen. Toen ik opmerkte, dat het eigenlijk onvoorstelbaar was, dat we voor ons een diepte van 35 meter hadden, liep de boot vast op de grond en stond direct stil. Een buurman, die zo nodig rechtop moest staan en zich nergens aan vasthield, klapte voorover en zat bijna met zijn gebit vast in het dek….
Met veel moeite hebben we de boot losgekregen en gingen verder op expeditie. Hoewel enkelen nog erg veel moeite hadden om de instructies van onze leermeester op te volgen, gingen we toch vooruit. Het was erg koud op het water, iedereen had een winterjack aangetrokken. Ook ik, een parka met een capuchon.
We kregen een recht stuk voor ons, dus we konden nu enigszins vaart maken. Op zo’n recht stuk liepen we weinig gevaar. Langs het water was bebossing aan stuurboordzijde. Toch blies er, ondanks al die bomen een forse wind vanaf die kant, dus er behoefde niet gelaveerd te worden. Er ontstond enige rust en de man met de minste ervaring mocht het grootzeil bedienen om wat feeling met de natuurlijke krachten te ervaren.
Maar, op een gegeven moment kwamen we voorbij dat bos en kregen de zeilen de volle laag. Normaal is dit niet zo’n probleem, dan laat je ze vieren, maar als iemand het grootzeil strak heeft vastgezet met een vijftal knopen, is er geen vieren meer mogelijk. En ja hoor, voordat de kluwe knopen ontward was kwam er een enorme windvlaag en de boot ging om. Zes man totaal ontredderd in het ijskoude water! Als bij de Titanic zonk de voorraad naar de bodem van de Kaag. Het bier, de jenever, zonnebrillen, alleen de kleding bleef drijven. De drie kilogram gehaktballetjes met uitjes dreven om ons heen.
Probeer zo’n grote boot maar eens vanuit het water rechtop te krijgen en, nadat dit was gelukt, hem leeg te hozen! Dat lukt natuurlijk niet. Van alle kanten kwamen er motorboten op ons af om te helpen. Een schipper had een touw naar ons geworpen, zodat hij het zeilschip naar de kant kon slepen en ieder mocht bij hem aan boord komen, behalve ik. Ik zou als ‘roerganger’ de zeilboot bedienen en nam plaats aan het roer. Ik had mijn parka nog aan en mijn capuchon op en zat tot aan mijn borst onder water.
De boot voor ons heeft ons teruggebracht naar de verhuurder op Kaageiland en we hebben daar aangemeerd. Deze man wist niet wat hij hoorde. Hij verhuurde al jarenlang vergrote BM’s, maar dit was de eerste die was omgeslagen. Wij stonden te klappertanden van de kou! Hij had echt met ons te doen en heeft de openhaard voor ons aangestoken om weer op temperatuur te komen. Daarnaast werden er achter elkaar schalen met warme hapjes gebracht. De totale rekening aan het eind van dit zeilavontuur was dan ook niet bepaald gering. Overigens was de enige echte zeiler onder ons beduidend stil die middag en avond en keek wat nors om zich heen.
Uiteindelijk hebben we alle natte spullen achter in de kofferbak van de auto gedaan en zijn huiswaarts gereden. Het natte spoor van het vocht, dat uit de kofferbak liep heeft ons een groot deel van de weg achtervolgd.
En dan kom je thuis. De partners zaten gezellig bij elkaar te babbelen in een warme kamer met een glas wijn in de hand en vroegen toen we binnen kwamen: Hebben jullie met elkaar een erg gezellige middag gehad? We hebben voor jullie helden een grote pan linzensoep gemaakt, kunnen we gezamenlijk nog even nagenieten en kunnen jullie je leuke zeilervaring met ons delen…….