Na ruim 40 jaar trouwe dienst, heeft de gemeente Leiden besloten, dat het tijd werd om afscheid te nemen. Tijd voor wat nieuws. Ons plein, grenzend aan vele achtertuinen zou een fikse opfrisbeurt krijgen. Dit mooie en ruime plein, welke dienst doet als parkeerplaats voor auto´s en als speelterrein voor de (klein)kinderen, wordt opgesierd door een twintigtal lindebomen.
Geen mooiere tijd, dan het voorjaar, om een dergelijke klus uit te gaan voeren. Alle bewoners rondom het plein ontvingen een brief met ideeën voor een nieuwe inrichting. De bomen, die inmiddels meer leken op treurwilgen zouden worden gekapt. Niet alleen de erbarmelijke staat maakt dat het kappen zeer wenselijk was, maar ook het feit, dat een aantal bomen een hoogte hadden bereikt, dat ze volledig de zon uit de tuinen wegnamen. Ook de wortels van de bomen hadden hun ondergrondse bestaan opgegeven en waren als shovels een deel van de bestrating aan het opschuiven. De bladluizen die alles onder de bomen veranderde in een grote plakzooi hadden een luizenleventje. De nieuwe indeling, voorgesteld door de gemeente zag er goed uit, genoeg parkeergelegenheid, omgeven door jong en fris groen, nieuwe boompjes en fleurige struiken.
Helaas was niet iedereen direct enthousiast over deze renovatieplannen. Sterker nog, een vertegenwoordiger van een bomencommissie, die niet eens weet waar het plein zich bevindt, verzette zich hevig tegen deze gerechtvaardigde bomenkap. Daarnaast ontving de gemeente een twintigtal bezwaarschriften c.q. adviezen van bewoners met andere ideeën.
Mijn architect buurman had een schitterend voorstel met overzichtelijke en praktische verdeling van parkeerplaatsen en groen ingediend, maar ook dit kon geen goedkeuring verkrijgen. Dankzij dit teveel aan raadgevers, bezwaren, ideeën en zogenaamde oplossingen is besloten, dat het plein onveranderd zou blijven. Dat wil zeggen, de grond zou verbeterd worden, zodat de bomen nog een paar jaartjes door kunnen groeien en er zou opnieuw bestraat worden, zodat bewoners zonder hink-stap sprongen door de straat kunnen wandelen.
De dag die je wist dat zou komen, was aangebroken in dit voorjaar. Om het geheel gelijk grondig aan te pakken, werden de aangrenzende straten meegenomen in dit renovatieplan. Alles werd verhoogd en herbestraat. Om bewoners niet in het ongewis te laten heeft de gemeente keurig borden geplaatst, om aan te geven welke perioden er niet geparkeerd kon worden. Helaas hebben ze hierbij over het hoofd gezien, dat er geen alternatief was, waardoor de auto’s veelal in het plantsoen mochten overnachten. Op de aangegeven data begonnen de stratenmakers vol goede moed. Helaas werd hun werk ietwat bemoeilijkt, door de auto’s die in de betreffende straat geparkeerd stonden. Het bleek, dat de zorgvuldig geplaatste borden op de verkeerde plaatsen stonden, met op de borden een verkeerde tijdsaanduiding.
Nadat het gelukt was om elke straatklinker te herleggen, was het plein aan de beurt. Een enorme truck van de Bomenbank werd op het plein gestald. Deze was voorzien van een gigantische zuiginstallatie en een opslag container. Het oude vertrouwde straatdek werd in mum van tijd afgevoerd en de grond tussen de wortels werd weggezogen. Hierdoor kwamen deze bloot te liggen. Voordat de rest van de operatie in gang werd gezet, werden de wortels ingekort en de tuinen eerst beschermd door worteldoek te plaatsen. Per boom werd 15 m² aarde gestort, zand erover, aanstampen en klaar voor de nieuwe bestrating. Een kind kan de was doen.
Er was echter één boom, die scheef stond, zo scheef, dat deze dreigde om te vallen. Bovendien was deze in dusdanig slechte staat, dat op de eerste tekeningen van de gemeente al was aangegeven, dat deze boom gekapt en vervangen zou worden. Doordat het eerste plan van de gemeente geen doorgang kon vinden en er geen nieuw definitief plan op tafel kwam en dus het plein bleef, zoals deze was, diende ook deze boom, hoe kansloos ook, te blijven staan totdat er een kapvergunning werd afgegeven. Echter mocht de grond rondom deze boom niet weggezogen of verbeterd worden.
Omdat de stratenmakers bij deze overhangende boom inmiddels waren aangekomen, heb ik uit verbazing contact gezocht met de gemeente. Op mijn vraag, of het niet beter was, om de grond weg te zuigen, de boom weg te halen een nieuwe te plaatsen alvorens te bestraten, werd mij geantwoord, dat onze bomenvriend, die vrije tijd te over heeft en daarom zijn lege bestaan vult met zeuren, klagen, bezwaar aantekenen en de gemeente op kosten drijven, bezwaar had aangetekend. Met het gevolg, dat de boom voorlopig moet blijven staan. Er mag alleen om de boom herbestraat worden.
Mocht er te zijner tijd, als onze bomenfluisteraar gestopt is met herrie maken, besloten worden om een kapvergunning af te geven, dient de bestrating verwijderd te worden, de bodem afgezogen (dus dienen alle mannen en apparaten weer terug te komen), de wortels verwijderd, die in 40 jaar toch een eindje hebben rondgekropen, de grond verbeterd, een nieuwe boom plaatsen, nieuwe aarde en nieuw zand gestort en vervolgens weer opnieuw bestraat worden.
Buiten de extra kosten voor renovatie plan 2.0 van onze scheve boom, kost dit project al een kleine veertigduizend euro. En wat levert het op? Hetzelfde plein met oude, te grote, kansloze bomen, die te veel schaduw geven en waar, door de over populatie van luizen geen gebruik kan worden gemaakt van de parkeerplaatsen, of je moet een abonnement nemen op de plaatselijke wasstraat. Met daarbij de brandende vraag, hoe lang de bomen het nog uithouden.
Door de bomen te kappen en te vervangen, was de kostenpost aanzienlijk lager geweest, was het resultaat mooier en blijvender en was het plein in één keer af geweest. Dit kon helaas niet, omdat de gemeente de kapvergunning niet rond kreeg.