Dat je vrouw zich altijd aanbied als helpende hand voor ouderen (ja nog ouder dan dat ik ben) en als oppashulp voor huisdieren is een mooie eigenschap. Maar soms ontstaat er een situatie, dat je eigenlijk denkt: gaat dit nou niet te ver?
Van alles heeft hier al als bezoeker gelogeerd, van hamster tot heel veel honden, maar dan ook héél véél honden. Golden Retrievers, Labradors, Labradoedels, Cockers, Tekkels, enz. enz.
Maar vanavond ervaarde ik de film ‘Beethoven’ in eigen persoon. Er kwam voor een dagje een Berner Sennenhond logeren, een leuk beest, 8 maanden, dus in puberale leeftijd. De liefkozingen ontstonden al bij binnenkomst. Terwijl de baasjes nog bij de achterdeur stonden te discussieren, kwam hij als een soort Oriënt Express op mij afstevenen. De helft van mijn glas bier verdween gelijk in mijn kruis. Hij keek mij aan, blafte luidkeels, waardoor zelfs mijn trommelvliezen zich begonnen te verstoppen, en schudde wellustig met zijn kop, waardoor mijn trui bekleed werd onder een laag glimmende afscheiding.
De baasjes gaven aan dat hij graag met van alles ‘speelt’, dus graag alles hoog plaatsen! Ja en wat doe je dan: afstandsbedieningen op de kast, schoenen op de schoorsteen, planten op de aanrecht, kussens op de kapstok.
Toen de baasjes waren vertrokken, vroeg ik de ideeëncommissie hoe lang dit festijn zou gaan duren. Oh, het was maar voor één nacht en een dag en misschien nog een tweede nacht. Agamemnon sprak ondertussen luidkeels mee met een hard geblaf, waardoor ik mijn eigen woorden niet eens meer kon verstaan!
Ik kreeg wat trek en pakte een blik erwtensoep, verwarmde deze op het gas in de (open) keuken. Toen ik in de pan stond te roeren, keek ik voorzichtig naar links en zag naast me een enorme hondenkop. Agamemnon stond met zijn voorpoten op het aanrecht en stak zelfs boven mij uit! Zijn tong slingerde in zijn bek van links naar rechts. Een wat vreemde geur kwam me tegemoet. Ik dacht nog dat het de erwtensoep was, maar nee, meneer had in zijn enthousiasme een wind gelaten, die zo stonk, dat het plezier aan erwtensoep me volledig verging.
Nadat ik toch maar het bord met soep begon te nuttigen, nam mijn vrouw plots een spurt naar achter in de kamer. Agamemnon zat te poepen op het hoogpolige tapijt, een berg waar een paard jaloers op zou zijn. De geur was niet te harden, waardoor ik de rest van mijn soep maar in de koelkast zetten voor eventueel morgen.
Ondertussen had meneer nog één en ander van het aanrecht gehaald. Ik vroeg of die misschien moest worden uitgelaten en of de hospita hem wel zou kunnen houden? Ze ging het proberen en vertrok naar buiten met hond aan de riem. Ik riep nog na of ze haar telefoon bij zich had, want dan kon ze mij bellen als ze achter de hond in Scheveningen was beland. Na een kwartier kwam het tweespan terug, mopperend. De hond had namelijk zijn riem losgemaakt en liep nu los mijn tuin te slopen.
Zo kun je toch de nacht niet in?! Hij sloopt alles en blaft zo veel en hard, dat ze zelfs in Katwijk geen oog meer dicht kunnen doen!
Nee, dat vond mijn vrouw ook en ging de baasjes bellen. Zij kwamen de hond ophalen voor de nacht. Ik vroeg haar nog wat ze nu geregeld had. Het nieuwe plan was, dat zij morgenochtend om half acht de hond ophaalt. Ze laat hem dan een grote ronde uit en neem hem dan mee naar ons huis. Of ik dan de ochtend thuis wil blijven om op te passen, want zij gaat, zoals iedere ochtend, baantjes trekken in het zwembad.
Zoals gezegd is mijn vrouw de hond gaan ophalen en heeft de hond haar uitgelaten. Daarna nam ze hem mee naar ons huis, beide onder de modder. Ik zat op de bank met een kop koffie. Hij zag mij en kwam blaffend op mij af. Waarom weet ik niet, maar hij heeft duidelijk moeite met mijn aanwezigheid.
Hij wil het liefste continu een soort sumoworstelen met mijn ledematen in zijn grote muil. Na een tijdje op de bank te hebben gestaan, ben ik uiteindelijk naar boven gevlucht. Mijn vrouw zou bekijken of hij rustig bleef, zodat zij haar dagelijkse zwemsport kon beoefenen.
Toen ik een kwartier boven zat verscholen, riep ze, dat het niet ging en dat ze het zwemmen maar zou overslaan. Ze brengt de hond straks naar zijn eigen huis en blijft daar zitten tot zijn baasjes vanavond weer terug zijn. Agamemnon is weer in zijn eigen habitat.
Naschrift
Ik ben stellig van mening, dat een hond met zo’n formaat en energie niet in een huis thuis hoort en enkele malen per dag naar buiten gaat. Deze hoort veel ruimte buiten te hebben, waar hij kan rennen en ravotten. In een warm huis waar hij zijn energie moet kwijtraken met een balletje, een pieppopetje en een plastiek trekkip gaat de lol voor hem er snel vanaf.
Ben erg benieuwd welke logé me volgende keer te wachten staat!